Ceramika - misa , moje pierwsze dziecko

To było dawno temu ....

W ramach wycieczki z  grupą przyjaciół pojechaliśmy  do łowickiego skansenu , gdzie trafiliśmy na różnego rodzaju warsztaty . Było szydełkowanie, malowanie na szkle , ale mnie zafascynowała praca przy kole garncarskim. Poczułam niesamowitą więź , jaka się pojawiła między mną , a tym śliskim i ciepłym i bardzo plastycznym tworem ziemi. Nie mogłam stamtąd odejść. Właśnie wtedy zrozumiałam , że mam gdzieś głęboko ukrytą potrzebę tworzenia  . Niestety , do tej pory nie miałam możliwości korzystania z warsztatów ceramicznych , ale przecież jak się chce coś osiągnąć to trzeba do tego dążyć i szukać okazji. 

Jedna z moich koleżanek  od lat chodzi na różne zajęcia do Pałacu Młodzieży w Łodzi i zaproponowała mi, żebym spróbowała. " Jak Ci się spodoba to zostaniesz, a jak nie , to zrezygnujesz - to nie jest zobowiązujące " - powiedziała Gosia . 

Tak poukładałam swoje plany, że oczywiście poszłam ... 
i jak myślicie, spodobało mi się ????? 

Czy mi się spodobało ???? 

BARDZO mi się spodobało iiiiiiii 

 właśnie dzisiaj przyszło na świat pierwsze moje ceramiczne dziecko - MISA 

Ale ,ale ... zanim się urodziła to , jak każde dziecko musiała przejść proces przekształcania ...

Najpierw w moje ręce wpadła glina , którą musiałam tak wyrobić , by tworzyła jedną bryłę gotową do kształtowania . 

Uwierzcie mi, że nie jest to proste. Wymaga wysiłku i wyczucia - nie może się kleić do rąk, ale też nie może być zbyt wyrobiona, bo najnormalniej w świecie popęka w czasie schnięcia...

W głowie projekt był, tylko teraz - pierwszy raz w życiu - trzeba było ten projekt własnymi rączkami wprowadzić w życie...

I wprowadziłam , a było to tak :) 

Ten mój tworek musiał poczekać tydzień , żebym mogła podjąć kolejne kroki 

Dlaczego - bo glina musiała dobrze  przeschnąć

toszkę szlifu papierem ściernym i była gotowa do wypalenia w piecu 

I znowu musiałam czekać, tydzień, aż zgromadzi się większa ilość  do tzw biskwitu ( spiekanie w temperaturze niższej niż ostateczne wypalanie ceramiki ) .

Wypalona misa nareszcie mogła ujrzeć możliwość ukazania swojego piękna przy użyciu szkliwa .

To dopiero był zawał serca - szkoda, że nie miałam założonego holtera , z pewnością moja Pani doktor miałaby mylne spostrzeżenie na temat mojego stanu zdrowia :) 

Po szkliwieniu znów do pieca, ale tym razem już na bardzo wysoką temperaturę ...... i dzisiaj właśnie nastąpiła ta długo wyczekiwana chwila :) 

Sami oceńcie czy ładnie, czy nie, ja jestem bardzo zadowolona, pięknie prezentuje w pokoju , w którym królują właśnie takie kolory i taki styl :) 

I jeszcze taka niespodzianka się zadziała, zupełnie przypadkiem utworzyło się serduszko - co świadczy o tym, że naprawdę była to praca stworzona z serca 💗💗💗

NO i tak to było 😁😁 .... a ciąg dalszy w trakcie